Sunflower - Zadumana

Są książki, które czytasz dla czystej rozrywki. A są takie, które niepostrzeżenie wyciągają cię z fotela i każą wstrzymać oddech, bo nie wiesz, co za chwilę się wydarzy. „Dobry człowiek” Mariusza Kaniosa właśnie tak działa. Nie będę zdradzać fabuły, bo u Kaniosa połowa frajdy to odkrywanie, że to, co wydaje się oczywiste, po kilku stronach wywraca się do góry nogami. Ale powiem tyle: to trzeci tom i widać, że autor zna swoich bohaterów tak dobrze, że mógłby z nimi pić poranną kawę.

Tu nie ma przypadkowych tropów ani szczęścia w stylu „a tu nagle znalazłem dowód pod kanapą”. Bohater nie odpuszcza, dopóki nie doprowadzi sprawy do końca. Czasem wygląda to jak działanie wbrew logice, ale właśnie to nadaje mu ludzkiego wymiaru. Najbardziej wciąga to, że „Dobry człowiek” pokazuje, jak cienka jest granica między wymierzaniem sprawiedliwości a osobistą obsesją. Czytasz i nagle orientujesz się, że kibicujesz wyborom, które wcale nie są krystaliczne moralnie. To ten moment, gdy w zwykły dzień nagle odkrywasz w sobie pragnienie zemsty - choć wiesz, że to nie skończy się dobrze.

Podoba mi się, że Kanios nie idzie w przesadny dramat ani moralizatorstwo. Dostajemy historię, w której napięcie rośnie z każdą stroną, a zakończenie… no cóż, zostawi cię z uczuciem lekkiego niedosytu i pytaniem: „To już?!”.

„Dobry człowiek” to książka dla tych, którzy lubią kryminały inteligentne, trochę mroczne, ale podszyte tym, co najgorsze i najlepsze w człowieku. Po lekturze miałam ochotę zacząć całą serię od początku.

Nie wiem, czy to kwestia fabuły, głosu lektora, czy może mojego nastroju. Ale drugi tom Mariusza Kaniosa wszedł mi pod skórę. Tak bez uprzedzenia. I został tam na dłużej, jak zapach dymu po ognisku. Nie miałam planu na tę książkę. Po prostu kliknęłam „play”, zrobiłam herbatę i zaczęłam słuchać. Wydawało mi się, że po pierwszej części wiem, czego się spodziewać. Otóż – nie wiedziałam nic. Bo „Karty zła” to już nie rozmowa o sumieniu. To partia pokera z czymś, co wcale nie wygląda jak potwór.

Wciąga... ale nie tak, jak myślisz

To nie akcja trzymała mnie przy tej historii. To to dziwne uczucie, że gdzieś już to słyszałam. Że takie rzeczy nie dzieją się tylko w książkach. Że zło nie zawsze robi dźwięk. Czasem siedzi cicho. Czasem się uśmiecha. Czasem pyta, czy chcesz jeszcze herbaty.

I ja swoje też mam. Może nie są aż tak brudne, ale czy na pewno czyste? To jest ten typ książki, po której zaczynasz się zastanawiać, czy przypadkiem nie przegapiłaś jakiegoś ważnego ruchu. I czy czasem nie grałaś w cudzej grze, nie znając stawki.

To jest książka, którą się nosi. W emocjach, w pytaniach, w tym „co by było, gdyby…”. Nie mam ochoty pisać, że to dobra powieść. Mam tylko potrzebę powiedzieć, że czuję się po niej trochę mniej naiwna. I że to chyba dobrze.

Autorka z niezwykłym humorem i lekkością pióra rysuje obraz małej społeczności, gdzie każdy zna każdego, a świąteczne tradycje pielęgnowane są z największą starannością. 

"Kraina zeszłorocznych choinek" to nie tylko opowieść o powrotach i rodzinnych więziach, ale także o nadziei i miłości, które potrafią rozświetlić nawet najciemniejsze dni. Joanna Szarańska pokazuje, że magia świąt nie tkwi tylko w prezentach i dekoracjach, ale przede wszystkim w ludziach i relacjach, które tworzymy.

Jeżeli potrzebujesz odrobiny świątecznego nastroju, ciepła i humoru, "Kraina zeszłorocznych choinek" będzie idealnym towarzyszem zimowych wieczorów. Joanna Szarańska serwuje nam literacką ucztę, która sprawi, że poczujesz się jak w domu, niezależnie od tego, gdzie aktualnie jesteś.

Polecam gorąco, bo warto przypomnieć sobie, że święta to czas miłości, ciepła i magii, nawet jeśli choinka jest zeszłoroczna. 

Zimowe wieczory mają w sobie magię, której nie sposób uchwycić słowami. Ale jeśli ktoś potrafi to zrobić, to z pewnością Joanna Szarańska w swojej powieści „Dziś zanucę ci kolędę”. Książka ta jest jak ciepły koc, którym owijamy się, kiedy za oknem szaleje zimowa burza. To nie tylko opowieść – to cała symfonia emocji.

“Kochaj” – 50 lekcji jak pokochać siebie, swoje życie i ludzi wokół to książka, która wciąga swoją szczerością i mądrością. Autorka, Regina Brett, dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami, przemyśleniami i radami na temat miłości – zarówno tej do siebie, jak i do innych.